Każdego dnia poza komunikacją werbalną, czyli słowami, naturalne dla nas jest to, że wykonujemy dziesiątki gestów komunikacji niewerbalnej. Osoby z problemami społecznymi, zaburzoną komunikacją, osoby niepełnosprawne wielokrotnie nie potrafią odpowiednio dostrzeć, odczytać komunikatu przekazywanego niewerbalnie. Co ma z tym wspólnego hipoterapia? Koń komunikuje się z nami wyłącznie niewerbalnie - jedynym sposobem jego komunikacji z nami są gesty, odpowiednie odczytywanie sygnałów jakie daje jego ciało, dlatego też hipoterapia, kontakt z koniem jest doskonałą lekcją nauki komunikacji gestów: obserwacja koni , jego zachowań w połączeniu z pracą terapeuty jest doskonałym źródłem do doskonalenia komunikacji osoby uczestniczącej w terapii. ( przykład :koń podskoczył ponieważ się czegoś przestraszył/ wita się z Tobą dotykiem ponieważ Cię lubi/ kieruje uszy w Twoją stronę ponieważ mówisz jego imię i czeka na Twój głos).
Hipoterapia to również doskonała metoda pracy w przypadku zaburzeń w sferze tworzenia więzi emocjonalnych i okazywaniu uczuć. Nie tylko osoby niepełnosprawne, ale również okres dojrzewania w przypadku ludzi młodych, wchodzenia w nowe relacje społeczne i środowisko oraz różnego rodzaju wydarzenia w życiu powodują, że osoby mają trudności z otworzeniem się na drugą osobę, na otoczenie, preferują wycofanie społeczne, bojąc się oceny, krytyki a co za tym idzie okazywania własnych emocji i uczuć. Koń akceptuje człowieka takim jakim on jest, bezwarunkowo- bez względu na wygląd, niepełnosprawność, jego przeszłość. Bez obawy możemy otworzyć się przed nim, wyrazić własne uczucia, emocje( przytulanie, głaskanie- okazywanie sympatii, mówienia o pozytywnych/negatywnych uczuciach doświadczanych podczas kontaktu z koniem, jazdy konnej) Doświadczenie więzi i otwarcia się emocjonalnego na konia może zostać w późniejszym czasie zgeneralizowane na relacje z ludźmi.
Dodatkowo hipoterapia stwarza szansę ćwiczenia umiejętności interpersonalnych. W miejscu, w którym odbywają się zajęcia hipoterapeutyczne ( stajnia, ośrodek jeździecki) można spotkać przeważnie wiele osób, w różnym wieku, zarówno pacjentów, którzy również przyjeżdzają na hipoterapię jak i osób zdrowych, wolontariuszy, opiekunów, jeźdzców.) Jest to doskonała okazja do tworzenia prawidłowych wzorców zachowań i tworzenia więzi, umiejętności funkcjonowania w społeczeństwie. Z pomocą hipoterapeuty, który może zachęcać/wymagać od pacjenta przywitania się z innymi( dzień dobry, cześć) obecnymi osobami, uczeniu gestów( podanie ręki na powitanie) sama obserwacja innych użytkowników ośrodka, ich zachowania, sposób komunikacji z innymi jest już doskonałym materiałem do pracy z pacjentem,
Wielokrotnie spotykamy się również z osobami mającymi problem z kontaktem fizycznym- z zaburzonym odbiorem kontaktu fizycznego- tu znów naprzeciw wychodzi nam hipoterapia. Kontakt z koniem to nieustanna stymulacja dotykowa, którą można stopniować. Rozpoczynając od przysłowiowego" przybijania piątki" za dobrze wykonane zadanie/ćwiczenie, poprzez stymylacje dotykową poszczególnych miejsc na ciele konia, czesania go, odczuwania ciepła konia.
Praca nad komunikacją, budowanie kontaktów społecznych utrudnione jest w przypadku izolacji lub minimalnego uczestnictwa pacjenta w świecie zewnętrznym - hipoterapia zmusza do wyjścia z domu! A więc jednocześnie do większego udziału w życiu społecznym!
Bez względu na rodzaj niepełnosprawności, dysfunkcje - zarówno osoba niepełnosprawna jak i zdrowa, czująca trudności w odczuwaniu, okazywaniu uczuć, funkcjonowaniu w codziennym życiu zdecydowanie może korzystać z zajęć hipoterapeutycznych w celu poprawy swoich umiejętności interperesonalnych i pracy nad własnymi słabościami i problemami społecznymi.
